donderdag 3 augustus 2017

Apollinaire: Geheime gedichten (Recensie)

APOLLINAIRE VERTAALD
 
Deze rubriek mopperde wel eens dat uitgeverij Vleugels (voorheen Studio 3005) onbekende Franse auteurs zonder enige introductie uitgeeft. Een bewuste keuze zal dat niet zijn.  Guillaume Apollinaire (1880-1918) heeft minder introductie nodig, maar het is plezierig dat de onvermoeibare Paul Claes (1943) enige toelichting geeft bij zijn tweetalige uitgave van de Poèmes secrètes. Het gaat om hartstochtelijke, wellustige gedichten die Apollinaire in het najaar van 1915 schreef aan zijn kortstondige verloofde Madeleine Pagès. Als soldaat had hij haar in de trein ontmoet toen zij terugging naar Oran, Algerije, waar ze als lerares werkte. Hij schreef haar anderhalf jaar dagelijks. Wie bij Appollinaire  aan moeilijke gedichten denkt, komt bedrogen uit. Deze poëzie biedt heldere erotische beeldspraak, met de oorlog op de achtergrond: ‘En onze monden worden twee batterijen die elkaar beantwoorden’. Soms is Apollinaire misschien zelfs te duidelijk: ‘En ons huwelijk is een eeuwige paring / Je haardos is de tent waarin ik wil schuilen / Je benen zijn de triomfboog waardoor ik als overwinnaar rijd.’ In ieder geval hield Madeleine integrale publicatie van Apollinaires brieven aan haar tegen. De eerste ongecensureerde uitgave verscheen pas in 2005. Over receptiegeschiedenis lezen we altijd graag: dat Ernst van Altena de gedichten deels vertaalde naar een clandestiene uitgave uit 1949. Maar Claes vertaalt ze nu compleet.

Guillaume Apolinnaire, Poèmes secrets. Geheime gedichten. Vert. Paul Claes. Bleiswijk: Vleugels, 2016. 47 p. € 21,50 (Van ’t Hoffstraat 27, 2665 JL Bleiswijk info@uitgeverijvleugels.nl)

| Eerder verschenen in de rubriek 'Schoon & haaks', in De Parelduiker 21 (2016), nr. 4, pp. 65-66.